آسمان دیده بر زمین گشوده بود و مدینه، شب انتظارش را به دست صبح امید می سپرد که ناگاه در صبح دمی حیات بخش آفرینش، تولدی دوباره کرد و دهمین روشنگرش را به هستی بخشید وعرش به برکت میلاد جهان افروز امام هادی (ع) بزم شادی گستراند.
سحرگاه روز 15 ذی الحجه دهم آبان هنگامی که خورشید اشعه تابناک خود را بر روی زمین می گسترد دهمین ثمره باغ ولایت و دوازدهمین نهال عصمت وطهارت ونخستین فرزند برومند پیشوای نهم امام علی النقی (ع)، در شهر نورانی پیامبر بزرگوار اسلام در محلی که موسوم به « صریا» بود دیده بر جهان گشود. نوزادی که باعث سربلندی و افتخار اسلام گردید وعمر خود را در راه اعتلای تعالیم ارزنده اسلام مصروف داشت و در پیشبرد هدفهای الهی از هیچ نوع کوشش و فعالیت و مجاهده مضایقه ننمود و پدر ارجمندش برای وی نام « علی » را برگزید.
او که همانند جد بزرگوارش مأموریت دفاع از اسلام و احیای حقوق مسلمانان را از جانب پروردگار عالم بعهده داشت همان کنیه جدش را بر خویشتن انتخاب کرد و به ابوالحسن ملقب گردید. از القاب دیگر آن حضرت می توان هادی، ناصح، عالم، فقیه، امین، عسگری، دلیل، فاتح، نقی و مرتضی را نام برد. چنانچه امروز بیشتر دوستداران و شیعیان او را با لقب مشهور « هادی » میشناسند.
او در تیره ترین دوران اختلافات خلفای عباسی همانند پدر بزرگوارش به توسعه و گسترش آئین اسلام پرداخت و اصالت تعالیم اسلامی را از گزند حوادث وآفات محفوظ داشت.
وی در دوران نوجوانی، آن هنگامی که در مکتب پدر بزرگوارش درس علم ومعرفت آموخت، به راهنمائی و ارشاد مردم پرداخته و در مکتب عالی دانش و فضیلت خود، گروههائی از علاقه مندان خاندان نبوت را پروراند./ز

بر دین خدا ولی و داور هادیست از بهر بشر هادی و محور هادی است
ما دست توسل به ولایش زده ایم چون شافع ما به روز محشر هادیست
التماس دعا