معاونت دانشجویی، فرهنگی و اجتماعی- موضوعات روانشناسی
از همین شنبه شروع می کنم!

حذف تصاویر و رنگ‌ها  | تاریخ ارسال: 1395/10/27 | 

از همین شنبه شروع می کنم!

 سهل انگاری و امروز و فردا کردن امور یکی از مشکلات روزمره بشر است و بسیاری از ما با این پدیده روبرو هستیم. ما یا خود از این گروه از افراد هستیم یا در محیط با افرادی روبرو هستیم که مسامحه کار هستند. گاهی اسم این رفتار را تنبلی و گاهی بی مسئولیتی می نامیم، اما بروز آن به عوامل مختلفی بستگی دارد که ابتدا باید آن را شناخت.

AWT IMAGE

وقتی تنبلی بر شما غلبه میکند 2 سوال از خودتان بپرسید:
اغلب پیش می آید وقتی می خواهید یک کار جدی مانند رژیم غذایی یا فعالیت ورزشی یا مطالعه جزوه های درسیتان و... را شروع کنید برای خود قول و قرارهای زمانی می گذارید. برای مثال می گویید از فردا، از اول هفته یا ماه آن کار خاص را شروع خواهید کرد. افراد هنگام رویارویی با چنین شرایطی بهتر است 2 سوال اساسی از خود بپرسند؛ 
سوال اول:ویژگی مسامحه و امروز و فردا کردن جزو خصیصه های همیشگی من بوده است؟
سوال دوم:از کی دچار مسامحه و به تاخیر انداختن کارها شده ام؟
یعنی از زمانی که یادم می آید این ویژگی همیشه با من بوده یا مدتی است که به این نوع مسامحه کاری مبتلا شده ام؟ اگر تاخیر در کارها مدتی است برایتان اتفاق افتاده مربوط به مسائل خلقی شماست که برطرف خواهد شد. یعنی این احتمال وجود دارد که نسبت به گذشته بی حوصله تر شده باشید، تنش های بیشتری را متحمل شده اید یا شاید درگیر بیماری افسردگی شده اید و به دلیل این عوامل حوصله انجام کاری را نداشته اید و آن را به افراد یا روزهای بعد موکول می کنید.

اما اگر ویژگی مسامحه کاری مدت طولانی ای است که در شما وجود دارد باید متفاوت به این اتفاق نگاه کرد. گاهی اوقات دلیل اینکه امری را به تعویق می اندازیم این است که دوست دارید آن را به بهترین صورت ممکن انجام دهید و از آنجا که تصور می کنید کار عالی تر و دقیق تر نیازمند زمان بیشتری است، کارها را به تاخیر می اندازیم. در این حالت دلیل به تعویق انداختن به ویژگی کمال گرایی شما مربوط است که به دلیل این ویژگی دوست دارید کارها را در زمان بهتری انجام دهید تا در بهترین حالت ممکن انجام شود.
گاهی اوقات به تعویق انداختن کارها به دلیل شخصیت وسواسی یک فرد است. مخصوصا اگر ویژگی به تعویق انداختن مدت های طولانی در فرد وجود داشته باشد این ویژگی را به شخصیت وسواسی فرد ربط می دهیم. اگر این مسامحه کاری از حد بگذرد نشان دهنده آسیب و نوعی اختلال در فرد است.
بعضی از افراد وقتی به خود رجوع می کنند متوجه می شوند احساس عمیق و پایداری که در آنها وجود دارد اغلب غمگینی و شاد نبودن است، گویی همیشه غمی در دلشان وجود دارد. اطرافیان این گروه از افراد آنها را از لحاظ خلقی انسان هایی بی ثبات می دانند. این گروه از افراد با داشتن خلق افسرده نیز در انجام امورشان آن را به تاخیر می اندازند.

تکنیک های رویایی با تاخیر در کارها را بشناسید:
به مدت یک ماه تمامی فعالیت های روزانه تان را زیر نظر داشته باشید.
اولین قدم نوشتن فعالیت های روزانه است، یعنی هر کاری که طی روز انجام می دهید را لیست کنید. زمانی که شروع به نوشتن لیست کارهای روزانه میکنید ممکن است حس اتلاف وقت داشته باشید. اما کمی بعد، وقتی نگاهی به آنالیز اطلاعات و کارهای انجام شده طی یک ماه می اندازید، متوجه می شوید که چقدر از زمان خود را در کجا تلف کرده اید و چرا وقت کافی برای انجام امور مهم را نداشته اید. این موضوع به شما کمک خواهد کرد تا عادات بد خود را شناسایی کرده و در جهت رفع آنها قدم بردارید.
با یک دست 2 هندوانه بر ندارید
در برنامه ریزی کارهای روزانه نکته ای که بسیار اهمیت دارد این است که هرگز 2 فعالیت سنگین را در یک روز قرار ندهید. بهتر است فعالیت ها را براساس درجه سختی، اهمیت و فوریت آن تقسیم بندی کنید. برای مثال اگر انجام کاری فوریت دارد ابتدا باید آن فعالیت را در اولویت قرار داد و فعالیتی که فوریت ندارد را به زمان بعدی موکل کرد. در این حالت ممکن است فعالیتی مهم تر از یک فعالیت دیگر باشد اما چون موضوع زمان اهمیت بیشتری دارد ابتدا باید به کاری پرداخت که از لحاظ زمانی باید زودتر انجام شود.

ترافیک فعالیت هایتان را با برنامه ریزی های کوتاه مدت کم کنید
وقتی وارد چرخه تغییر برنامه ریزی تان شوید این تغییر را در بخش های دیگر برنامه تان نیز اعمال خواهید کرد و در نتیجه برنامه ریزی نمی تواند مانع به تاخیر انداختن کارهایتان شود.سعی کنید  به جای برنامه ریزی های طولانی مدت برنامه خود را روز به بروز برای خود بنویسید تا به دلیل حجم کم آن امکان عمل کردن آن برایتان راحت تر باشد.در نوشتن برنامه ریزی روزانه ابتدا باید تمام فعالیت های ضروری و همیشگی مانند غذاخوردن، ورزش، استراحت و خواب را نوشت. بعد از این کار قسمت های باقیمانده جدول برنامه ریزی را با فعالیت هایی که در طول روز باید آنها را به اتمام رساند، پر کرد.
بهتر است در اجرای برنامه دقیق باشید و حتی زمان انجام یک فعالیت را نیز به تاخیر نیندازید. برای مثال اگر انجام فعالیتی را در صبح برنامه ریزی کرده اید آن را به ظهر یا عصر نیندازید.

این کلمات را از فرهنگ لغات خود حذف کنید
کلمات ای کاش، باید و شاید را از فرهنگ لغات خود حذف کنید.این کلمات ابزار به تعویق‌اندازی کارها هستند. هر وقت این کلمات وارد ذهن شما می‌شوند ، جملات تازه‌ای را جانشین آنها کنید. مثلا جمله «امیدوارم کارها رو به راه شوند» را به جمله «آن کار را عملی خواهم کرد» تبدیل کنید و این یکی را به زبان آورید.
تنبل‌ها بیشتر به خود می‌گویند: "باید" آن نامه‌ها را بنویسم ، "باید" شروع کنم. "عبارت‌های بایددار" معمولا موثر نیستند، زیرا احساسی از گناه تولید می‌کند و در نتیجه شرایطی فراهم می‌کنند که شما از انجام آن خودداری می‌کنید. در همان لحظه که به خود می‌گویید : «باید این کار را بکنم» احتمالا این اندیشه را در سر دارید ...«اما حالا به انجام آن مجبور نیستم، تا فرصتی دیگر صبر می‌کنم.» گاهی اوقات هر چه بیشتر به خود بگویید که باید کاری صورت دهید، انجامش به همان اندازه دشوار می‌شود.

گله کردن و غر زدن ممنوع!
اگر دلتان می‌خواهد دنیایتان تغییر کند، شکوه و شکایت نکنید،کاری بکنید به جای این که لحظات خود را با انواع نگرانی‌های اختلال‌آمیز نسبت به کارهای معوق مانده بگذرانید، با این نقطه ضعف مبارزه کنید و پیوسته در لحظه حال زندگی کنید. یک فرد عمل‌کننده باشید، نه آرزوکننده، مثبت نگر باشید نه اهل شکوه و غر زدن.

نشانی مطلب در وبگاه معاونت دانشجویی، فرهنگی و اجتماعی:
http://uut.ac.ir/find.php?item=10.506.2569.fa
برگشت به اصل مطلب